Keuzestress

In winkels manifesteert het zich telkens: ik weet niet wat te kiezen. Er zijn tientallen soorten van een zelfde product en nog steeds komen er regelmatig nieuwe bij. Eetbare dingen verschillen meer of minder in prijs (duur – goedkoop), in samenstelling (vet – mager), in vorm (in blok – sneetjes – gemalen), in verpakkingsmateriaal (plastic – papier/karton – bulk) en vooral in smaak (vies – zonder smaak – lekker). Waarom is er zo véél? Ik begin altijd te duizelen en raak de weg kwijt in die veelheid. “Stick to the usual” is het motto.

http://www.loesje.nl

Dezer dagen raak ik geagiteerd door verkiezingspropaganda. Ik word hoorndol van al die blaadjes en boekjes die uit de brievenbus puilen en van de grote portretten die je supersmilend begroeten vanuit de tuintjes van burgers die plots kleur bekennen.

Democratie is vanzelfsprekend belangrijk en ik ga akkoord dat we met z’n allen voor een goed bestuur moeten kiezen. Alleen komt het nogal ongeloofwaardig over wanneer we om de 6 jaar in enkele weken tijd overspoeld worden door een tsunami aan informatie over de goede intenties van politieke partijen die plots het allerbeste met de burger voorhebben. Terwijl je er jaren lang weinig of niets van hoorde – enkele ijverige oppositieleden niet te na gesproken – en als een roepende in de woestijn bij het gemeentebestuur klaagde over wantoestanden in de kinderopvang, wildgroei in de bermen (over hangende reuzedistels en netels die jouw fietserskuiten prikkelden), putten in fietspaden – als deze laatsten er überhaupt al wàren!

Van sommige obscure partijen heb je zelfs nog nooit gehoord. Vooral op provinciaal niveau zie je over het ganse land de gekste benamingen tussen de ouwe getrouwen opduiken: Piratenpartij, Voluit Respect, Be.One, SamBa, Spiegel Partij, Pokémon-lijst … Ik verzin het ècht  niet.

In onze gemeente is het overzichtelijk. Vier partijen – oranje, rood, groen en geel – zijn hier opgelijst. Je ziet dat ze hun best deden om een redelijk evenwicht tussen de diverse geslachten te presenteren. Één partij heeft een nieuwe naam – denk ik toch. De oude naam is nergens meer te bespeuren. Angst voor de erfzonde? Er prijken nochtans veel oudgedienden op. Ik ben geneigd te denken: oude wijn in nieuwe zakken…

De programma’s van de 4 verschillen nagenoeg niet. Het is één pot nat. Bij de diverse partijen is er niets specifieks terug te vinden over respectievelijk christelijk, sociaal, ecologisch of Vlaams. De nieuwe alliantie pakt zelfs in bijna elk van haar slogans uit met het woord “groen”. Het moeten al hersenloze dommeriken zijn die dan per abuis het bolletje voor geel rood gaan inkleuren terwijl ze eigenlijk groen wilden stemmen! Ze riskeren een blauwtje te lopen.

Allee! Zondag ga ik mijn verantwoordelijkheid nemen en me naar de stemlokalen begeven. Misschien tussen de soep en de patatten (het is op 100 meter hier vandaan). Maar toch een weloverwogen keuze maken.
Daarna een pintje drinken en naar een concert gaan. Tenminste, als ik niet alsnog word opgeroepen om een dolgedraaide bijzitter te vervangen…

Mattie

Gemeente- en provincieraadsverkiezingen
14 oktober 2018
In heel België